Al jaren loop ik rond met het idee om theologie te gaan studeren. Het gevoel dat ik dat mooi en interessant zou vinden, is er al zo lang ik mij kan herinneren en de wens daar wat mee te gaan doen, is door mijn leven heen in wisselende mate altijd aanwezig geweest. Het was een droom die zo nu en dan op de voorgrond kwam, maar meestal op de achtergrond bleef. Nooit voelde ik mij klaar om een universitaire studie op te pakken, ook voelde ik mij niet oud of ervaren genoeg om een rol als voorganger of geestelijk verzorger te vervullen.
Toch heb ik door de jaren heen mij steeds meer gericht op de theologie, vaak zonder dat ik daar zelf bewust de keuze voor maakte. Zo heb ik bijvoorbeeld, jarenlang catechese gegeven aan jeugd van 13 tot 18 jaar (voornamelijk 16-18) en ben ik bezig geweest met visie voor de jeugd van onze gemeente. Ook afgelopen jaren tijdens Bijbelstudie ben ik steeds enthousiaster geworden om de Bijbel en God nog veel beter te leren kennen, mij te verdiepen in de grondteksten, culturele context, commentaren, etc. In mij ontstond een steeds dieper besef van de waarde van deze theologische kennis en ervaringen, de geschiedenis en ontwikkelingen die daarbij horen en het overdenken en delen van dit alles. Dit heeft mij passie voor theologie enorm aangewakkerd. Een passie om meer en meer te leren, maar ook om te delen in deze kennis en anderen enthousiast te maken voor het geloof en alles wat daarbij hoort. Ook de overtuiging dat deze passie meer is dan mijn persoonlijke interesse, maar een roeping die van buiten mijzelf komt, is telkens weer bevestigd. Er kriebelt iets van binnen wat ik niet kan negeren. Daarnaast lijkt alles deze roeping steeds te bevestigen, opmerkingen van gemeenteleden, preken, podcasts, steeds weer wordt ik in mijn zoektocht bevestigd.
Hij die u roept is trouw en komt zijn belofte na
1 Tessalonicenzen 5:24
Ik vond het erg spannend om mijn baan op te zeggen en in het diepe te springen van een nieuwe studie, waarbij ik zes jaar fulltime moet studeren en toch moet rondkomen. Theologie is mijn tweede bachelor, dus dat brengt enige ervaring, maar ook de nodige uitdaging met zich mee. Hierbij heb ik de overtuiging dat God met mij mee gaat en zal voorzien, ook al zie ik nu nog niet helemaal hoe. Ik heb spaargeld opgebouwd, ben bezig met het aanschrijven van verschillende fondsen om financiële ondersteuning te kunnen krijgen en heb mensen in mijn omgeving en netwerk die bij het doen van deze opleiding willen ondersteunen. Het is een krachtige les in leren afhankelijk zijn van God en de mensen om mij heen. Ik zie er enorm naar uit om de studie te mogen doen en meer te mogen leren van God en Zijn woord om dat vervolgens ook weer te kunnen delen met de wereld. Ik ben wel bewust van de uitdagingen die daarbij zullen komen kijken, maar ben ervan overtuigd dat God mij roept en met mij en Marja mee gaat in dit avontuur.
Afgelopen jaar ben ik dan ook bij een open dag geweest voor de Theologische Universiteit Utrecht, waar ik meteen een sterk verlangen voelde om mee te mogen doen aan de opleiding. Sinds vorig jaar november ben ik gestart met het gebruik van ADHD-medicatie, die mijzelf ook een hoop rust en vertrouwen brengt in het hebben van focus voor de taken van de opleiding. Na deze open dag en de ervaring van de nieuwe medicatie, heb ik besloten om antwoord te geven aan Gods roeping en de studie te gaan volgen. Ik heb lang nagedacht, gepuzzeld en met mensen gepraat over de verwerkelijking van het volgen van deze studie, maar heb begin dit jaar besloten om niet langer te wachten. Vandaar dat ik heb besloten om voor september 2025 mij op te geven voor de opleiding.